Mümkün degil ön yargilari yikmak.
Illa ki, bir yaprak daha düsecek içinden,
Sevgiyle büyüttügün çinardan…
Her ne kadar kabullenmek zor olsa da,
Zaman böyle geçmekte,
Dökülen yapraklari süpürmekle, heba olur yillar.
Zamana eslik eden sevgisizlik ise daha bir aci çekiyor yürek!
Nedir bu denli zor olan?
Inanmak mi?
Güvenmek mi?
Sevmek mi?
Yoksa kisisel hirslari ve egoyu terk edememek mi?
Gerçegi görememek mi?
Gerçek denilen nedir?
Kimin gerçegi dogru olan?
Yanlis olan ise neye göre yanlis?
Degisememek adina çaba vermek mi, yoksa kaliptan kaliba girip,
Nabza göre serbet vermek mi?