43 yillik hayatim boyunca içinde bulundugum mezhepten kaynakli hiç iftara gitmedim.
Bu seneye kadar.
Farkli siyasi partilerin, odalarin, belediyelerin verdigi iftarlara katildim.
Bir anda içinde olmadiginiz bilmediginiz bir duruma maruz kalinca zorlaniyorsunuz.
Oruç tutmadiginiz halde masada iftar saatini bekliyorsunuz.
Dualar edildiginde sadece duruyorsunuz.
Dua bilmiyorsunuz ve mis gibi yapmiyorsunuz.
Hayatinizin neresinde bu dini ritüel diye sorgularken.
Geçmisinizdeki iftar görüntülerini hatirlamaya basliyorsunuz.
Ve bugünlere damga vuran görüntüleri bulamadim.
Hatirladigim en yakin iftar görüntüsü iftar çadirlari idi.
Insanlar çadirlara gider iftar için yemeklerini alir evlerinde iftar ederlerdi.
Kimse tabldotlara konulan birer kasik yemek için beklemezdi topun patlamasini.
Hayirseverlik olarak karsimiza çikan meydanlardaki masalar.
O masalar hayirseverlik masalari mi yoksa sovun masasi mi?
Dün Karsiyaka çarsida iftar için kurulan masalarin yanindan geçerken
Hayirseverlik masalari degil bu masalar dedim.
Son dönemlerin yansimasi idi aslinda çarsiyi bastan basa dolduran masalar.
Her seyin reklami yapildigi bir dönemde ibadetlerimizin de reklami yapiliyordu.
Yarin gazete sayfalarinda, o an facebook hikayelerinde görülecek olanin masasi
Sovun, reklamin masalari.
Iftar ki bir arada olmanin paylasmanin zamanidir.
Neyi paylasiyoruz bu masalarda.
